Voor we ingaan op het Lenteakkoord is het handig om te weten wat er zich allemaal vóór het akkoord heeft afgespeeld. Het begin lag bij het Catshuisberaad. Tijdens het Catshuisberaad zouden CDA, VVD en gedoogpartner PVV samen plannen en afspraken maken over bezuinigingsmaatregelen die in Nederland getroffen moeten worden. Deze bezuinigingen zijn nodig omdat de Nederlandse staatsschuld steeds hoger oploopt, waardoor we uiteindelijk ook meer rente over deze schuld moeten gaan betalen. Daarnaast is het zo, dat het in de Europese Unie niet goed gaat. De economie van Zuid-Europese landen zoals Spanje, Portugal, Griekenland en Italië doet het niet goed. En omdat alle landen in de Europese Unie dezelfde munt hebben, hebben alle landen daar last van. De staatsschuld van de Zuid-Europese landen loopt steeds hoger op en er is continue een dreiging dat ze hun eigen schulden niet meer terug kunnen betalen, wat leidt tot een faillissement van een land. Dit zou niet alleen een ondergang betekenen voor de Zuid-EU landen, maar ook voor de andere EU-landen! Nederlandse, Duitse en Franse banken hebben namelijk veel geld uitgeleend aan de Zuid-Europese landen, en als deze zuidelijke-landen failliet zouden gaan en dus hun schulden niet meer kunnen betalen, raken de banken ook veel geld kwijt en kunnen die ook weer failliet gaan, wat als gevolg heeft dat spaarders (u en ik dus) van van die banken ook hun geld weer kwijt zijn! Om te voorkomen dat de schulden van de landen uit de hand lopen, zullen landen moeten bezuinigen. Door te bezuinigen geven landen minder geld uit, waardoor de schulden minder oplopen en dus de rente die betaalt moet worden ook minder hoog zal liggen.
De staatsschuld op orde krijgen door middel van bezuinigingen dus, dat was het doel van het Catshuisberaad. De partijen CDA, VVD en PVV sloten zichzelf zeven weken lang op in het Catshuis, in Den Haag. In het Catshuis werden afspraken gemaakt over in welke uitgaven er nou allemaal gesnoeid moest worden. Er gold een mediastilte. Dit hield in dat de partijen geen uitspraken deden over de onderhandelingen in het Catshuis. Dag in dag uit kwam Mark Rutte op de fiets naar het Catshuis, kwam Geert Wilders net als van Hearsma-Buma met de auto naar het Catshuis om weer te onderhandelen.
Na zeven weken was er dan eindelijk nieuws te melden vanaf het Catshuis. Het leek erop alsof Geert Wilders het beraad vroegtijdig had verlaten! Even later was er een persconferentie en, inderdaad, Geert Wilders was uit de onderhandelingen gestapt. Wilders is, zoals velen binnen het CDA al voor waarschuwden, een onbetrouwbare politicus die meer aan zijn eigen belangen denkt dan aan de belangen van Nederland. Nederland was dus, na zeven weken onderhandelen, nog geen stap verder.
Maar waarom was dat Catshuisberaad dan zo belangrijk? Nou, vanwege eisen vanuit Brussel. Nederland moest van de Europese Unie namelijk vóór 30 april met een plan komen om de staatsschuld te verminderen. Zo niet, dan kregen ze een boete van boven de miljard met als gevolg dat de rente die we over onze staatsschuld zouden moeten betalen nog meer zou gaan stijgen! Dit zou betekenen dat Geert Wilders niet alleen een onbetrouwbare man is, maar dat hij ook Nederland op z’n zachts gezegd ‘naar de klote’ zou hebben geholpen!
Er was paniek in de politiek en in Nederland. Wat nu? Minister van Financiën Jan-Kees de Jager (CDA) besloot om maar eens te gaan kijken of er misschien nog andere partijen waren die bereid zouden zijn om voor 30 april met een plan te komen. Hij liep langs vele kamers van politieke partijen om met de partijen te overleggen en om te kijken of eventuele onderhandelingen mogelijk waren (vandaar ook de naam, wandelgangen-akkoord). Al snel waren er vijf partijen bereidt om te gaan onderhandelen. Dit waren CDA, VVD, ChristenUnie, D66 en GroenLinks. Nog geen twee dagen later kwamen ze met het nieuws naar buiten dat ze een akkoord hadden bereikt wat ze naar Brussel op konden sturen.
Iedereen blij, zou je bijna zeggen. VVD en CDA blij dat ze toch nog een akkoord geregeld hebben met andere partijen, D66, CU en GroenLinks zijn blij dat hun bijdrage ook in het akkoord zit, beleggers zijn blij dat Nederland geen hogere rente hoeft te betalen, Brussel is blij met het pakket etcetera. Toch is dit niet zo. Na het akkoord hebben alle partijen die meededen aan het Lenteakkoord in de peilingen zetels verloren en zijn steeds meer mensen feller links gaan stemmen (op de Socialistische Partij, ook wel SP bijvoorbeeld). Daarnaast vraagt Brussel zich af of Nederland het akkoord wel kan handhaven, en dan voornamelijk kan uitvoeren. Ze vinden het een mooi plan, maar of het in de praktijk wat gaat worden is volgens hun nog maar de vraag. Wat het akkoord ons gaat brengen moeten we dus nog maar even afwachten. Het zijn in ieder geval wel spannende tijden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten